Είναι η νύχτα τέτοια....
ήρεμη, ψυχρή, σιωπηλή !
..όπως κι εγώ σε μια τέτοια φάση.
Μόνο τέτοια ώρα βρίκα χρόνο να ξεκουραστώ, αφού ύπνο δεν έχω. Και η πίεση των ημερών είναι α π ί σ τ ε υ τ η! Ότι σκεφτεί το μυαλουδάκι του καθενός, πρέπει εμείς να το δημιουργούμε . .σπουδές κι αυτές άλλωστε!
Τουλάχιστο δεν μου απομένει χρόνος να σκεφτώ ό,τι έχει φύγει, όσο κι αν μου λείπει απ' την καθημερινότητα.
Απέμεινε αυτή η γλυκόπικρη αγγαλιά, που παίρνω τη πεταλούδα μου κάθε βράδι για να κοιμηθώ, θέλω να τη φυλάξω για να μή την ξαναδώ και αμέσως μετά, της κάνω την πιο σφικτή αγγαλιά που έχω... κάπως έτσι..
Κ έμεινε πάλι η δικιά μου απορία, γι' αυτό τσαντίζομαι περισσότερο. Εκεί που ήρθα "ολοκληρωτικά" εγώ, έφυγες τελικά εσύ.πάλι. που δεν ήσουν κάν έτοιμος να 'επανορθώσεις'.
Τέλος είν αυτό?! ..
Προσπαθώ απλά να προχωρήσω. χωρίς να μοιράζομαι την αγάπη, ούτε και να "ζητάω" να μου τη δώσουν.
Εξάλλου είναι το μόνο πράγμα που είναι δωρεάν, ν'αγαπάς. ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου